Ontbijt in de zon

Het is juli. Wat vliegt de tijd. Bijna 700 kilometer in de benen. Het is tijd voor een rust- en wasdag. Heerlijk weer eens in de zon ontbeten, müsli met verse bosbessen en eindeloos veel koffie. De was hangt te drogen aan de waslijn, gespannen tussen de karren. Prinsheerlijk zitten we op onze door de camping verstrekte stoelen. Zelfs een tafel hebben we deze keer. De rust op onze camping municipal in Signy l'Abbay is weldadig. Een sportveld, dat in de zomer vooral trekkerstenten huisvest. Lekkere DDR-achtige douche. 

De afgelopen twee dagen zijn lang, afwisselend en nogal slopend. Weliswaar geen diepe afgronden, maar wel forse beklimmingen en afdalingen. En wegen die plots overgaan in akkerland. Mooi en bloemrijk, maar lastig. De laatste drie van de 34 kilometer van gisteren gaan door de modder. De wielen en onze schoenen zakken er diep in weg. 

Vanaf Lac des Vieilles Forges lopen we sinds zondagochtend weer op de GR 654 naar Compostella. Het eerste stuk is onwerkelijk. We lopen op land van EDF, het Franse electriciteitsbedrijf. Het is voor alle verkeer afgesloten, alleen onze route en een mountainbikeroute doorkruisen het gebied. Op zondag is het door God en iedereen verlaten. Maar het is er prachtig en de weg is breed. Tal van waterbassins, behorend bij de waterkrachtcentrale, liggen aan onze voeten. Onze camping lijkt op de kaart idyllisch, maar blijkt een derderangs feestcamping. Zelfs de lust om Nederland-Mexico te kijken verdwijnt bij de tv in een ongezellige kantine met patatlucht en anderhalve chagrijnige Hagenees. Het regent weer. 

Maar in de loop van maandag keert de zon weer terug. En arriveren we moe maar voldaan in Signy l'Abbay. Kaja slaapt vanaf de aankomst aan een stuk door. Ook zij is toe aan een rustdag. De trekkerstenten zijn vertrokken. Alleen die van ons staat er nog. Onze lunch in Auberge de l'Abbay smaakt goed. En eindelijk WiFi.