Niets is wat het lijkt

Waar Google Maps een begaanbaar pad aangeeft blijkt de werkelijkheid anders. Graan, distels en brandnetels groeien daar waar Google het anders plande. De natuur verslaat de virtuele realiteit. Onze benen vol met krassen, onze ruggen vermoeid door het trekken van de kar over doorploegde akkers. Maar Kaja geniet. Soms zien we de punt van haar staart, soms bewegen alleen de korenaren. Ze heeft de tijd van haar leven. 

We vragen het ons soms af: heeft Kaja het wel naar haar zin? Af en toe, op asfaltwegen, sjokt ze hijgend achter ons aan met haar tong bijna op haar voorpoten. Maar dan opeens ziet ze een konijn of een haas, en ze heeft energie en levenslust voor tien. Als een speer gaat ze er achteraan. In het bos en op het akkerland ruikt en hoort ze van alles, en geniet ze zichtbaar. s'Avonds is ze goed moe en slaapt ze als een roos. Maar ook onderweg pakt ze haar rustmomenten: als wij gaan zitten, gaat Kaja liggen en slapen. Als wij weer gaan lopen, rekt ze zich goed uit en hobbelt ze weer vrolijk mee.

Inmiddels zijn we in Namen. Onze eerste echte stad op deze reis. Tjonge, wat een drukte. En wat kan je die snel ontwend zijn. Ons hotel ligt midden in het centrum. Nu op zoek naar een rustig, relaxed restaurant. Daar zijn we wel aan toe.