Een zonnige dag met een opvallende grens

Een zonnige dag met een heldere frisse lucht. We kunnen ver kijken, tot ver over de taalgrens. Die grens is met een stippellijn opgenomen in mijn Garmin en lijkt er ook werkelijk te liggen. Van het ene op het andere moment lijk je in een ander land te zijn: een andere taal, andere gewoontes en een ander landschap. De koffie met een warme wafel, waaraan we zo toe zijn, kan pas vanaf half 12 geserveerd worden. De fruitbomen zijn vervangen door graanvelden, zover je kunt kijken. Wuivend goud graan gelardeerd met knalrode klaprozen. Maar ook velden met peultjes, en iets wat op kool lijkt. Het doet Frans aan, ook door de glooiingen in het landschap.

Ons hotel had ook in Frankrijk kunnen staan. Het hemelsblauwe en vuilroze van de badkamer met het niet geheel schone, te korte ligbad, alsook de bedompte caféruimte beneden met wel drie niet- rokentafeltjes, ademen een Franse jaren 50-sfeer. 

Wat eraan herinnert in België te zijn, zijn de WK-symbolen. De taalstrijd wordt omzeild door de opschriften in het Engels: Belgium gaat winnen met The Red Devils. Zo simpel kan het soms zijn. De blijdschap voor het behalen van de achtste finale is in het hele land even groot. In ons hotel zien we Nederland ook zijn derde wedstrijd winnen. Het leukste nog is het commentaar van de Vlaamse verslaggever.